Vandaag op 4 en 5 mei moet ik denken aan mijn indrukwekkende bezoek aan Hiroshima. Hier is de eerste atoombom gevallen. Zeer ontdaan heb ik met kippenvel door het park en bijbehorende museum gelopen. Vooral het verhaal van Sadako Sasaki maakte een diepe indruk op mij. Graag deel ik dit verhaal en hoop ik dat we even stilstaan bij de vrede en goed voor elkaar blijven zorgen in de wereld.
Sadako Sasaki was twee jaar op 6 augustus 1945 toen een Amerikaanse atoombom werd gebruikt tegen Hiroshima. Ze was op zo’n anderhalve kilometer afstand van het hypocentrum. Gelukkig overleefde Sadako deze aanslag op de mensheid, ogenschijnlijk zonder grote verwondingen.
Het meisje groeide gezond en sterk op en was een van de talenten van het estafetteteam. Echter, na tien jaar blijkt in de herfst van 1955 dat Sadako leukemie heeft. De daaropvolgende februari wordt ze opgenomen in het ziekenhuis.
Daar hoort ze de Japanse legende dat als je duizend kraanvogels vouwt je een wens mag doen. Het meisje leert origami en begint met het vouwen van kraanvogels. Ze heeft voldoende vrije tijd, maar weinig papier. Vrienden en klasgenootjes nemen gelukkig papier mee en ze struint kamers af voor papier van zusters en andere patiënten.
Haar wens is dat ze weer gezond wordt en Sadako hoopt daarbij ook dat alle andere kinderen met leukemie een wens mogen doen. Dat iedereen leeft in vrede zonder lijden.
Het lukt haar meer dan duizend kraanvogels te vouwen, maar na een ziekbed van acht maanden overlijdt ze helaas alsnog aan de gevolgen van de atoombom. Sadako wordt begraven met haar eigen kraanvogels en zo’n duizend kraanvogels gevouwen door vrienden en klasgenoten.
Na haar dood gaan haar vrienden en klasgenoten verder. Ze schrijven brieven naar diverse instanties voor geld om een monument te bouwen voor Sadako Sasaki. Het is ze gelukt en nu staat op de plaats waar de atoombom viel een beeld van het meisje. Met dank aan donaties vanuit heel Japan en andere landen.
This is our cry. This is our prayer. Peace in the world.
Het beeld, waarbij het meisje een kraanvogel vasthoudt, herdenkt alle onschuldige mensen die zijn overleden aan de gevolgen van een atoombom. Op het beeld staat de tekst: “This is our cry. This is our prayer. Peace in the world.” (“Dit is onze schreeuw. Dit is ons gebed. Vrede op aarde.”)
Nog jaarlijks worden er vele kraanvogels opgestuurd en gebracht naar het beeld door schoolklassen vanuit heel de wereld, vooral in de opbouw naar de jaarlijkse dag van de op 6 augustus. Het is ook een populaire plaats voor scholen voor geschiedenisles over de oorlog en de atoombom. Uiteraard weten toeristen het Hiroshima Peace Memorial Park te vinden.
De vrede is mooi. Het geeft ons de vrijheid om prachtige dingen te doen, zoals het bestuderen van de krijgskunsten. Bovenal schenkt het ons de mogelijkheid tijd door te brengen met de mensen van wie we houden. Laten we daarom vandaag stilstaan bij de vrede en jita kyōei toepassen in het dagelijks leven.